Verhaal:
Samuel heeft het perfecte bachelor leven. Hij feest erop los en verovert veel vrouwenharten. Deze levenstijl heeft hem nog geen problemen opgeleverd, maar hier komt snel verandering in. Na een avond goed feesten wordt Samuel gewekt door een vrouw met een baby. Ze zegt dat het zijn kind is en vertrekt. Samuel probeert haar achterna te gaan, maar is te laat. Hierdoor moet hij zijn levenstijl compleet omdraaien en een verantwoordelijke vader voor Gloria (de baby) worden.
Cast:
Omar Sy, Clémence Poésy, Gloria Colston, Antoine Bertrand, Ashley Walters, Anna Cottis, Cléméntine Célarié, Raphael Von Blumenthal, Raquel Cassidy, Howard Crossley, Anabel Lopez, Ruben Alves, Alice David, Mona Walravens, Solo, Cécile Cassel, Antoine Gouy, Guillaume Bouchède, Noémie Kocher, Bertrand Combe, Patrice Melennec, Elaine Caulfield, David Lowe.
Regisseur: Hugo Gélin
Recensie:
Soms heb je zin in een film die je afleidt van alle miserie. Een beetje een feel-good movie die je aan het lachen kan maken, maar je terwijl ook kan ontroeren. “Demain, tout commence” is zo een film. De film is charmant op zijn eigen manier, maar is geen blockbuster waar er over een aantal jaar nog zal gesproken worden.
Wat mij initieel aantrok aan de film was de acteur Omar Sy. Iedereen kent hem van de bekendere Franse film Les Intouchables. Maar wat mij ook aansprak was de vrolijke soundtrack. De film maakt gebruik van liedjes zoals People Get Up and Drive Your Funky Soul van de bekende James Brown en Everybody’s Gotta Live (cf. Jojo Rabbit). Door de soundtrack bereikt de film een positieve sfeer.
Zoals ik al eerder schreef, is deze film eerder een feel-good movie. Er is een leuke dynamiek en je moet niet te veel nadenken. Er mocht wel meer drama in de film zitten. De makers probeerden de film iets te luchtig te houden, waardoor het snel langdradig werd.
Toch waren er een aantal plottwists die ik niet zag aankomen (misschien ben ik goedgelovig…). Deze gaven de film meer karakter en als ze eerder in beeld waren gebracht zou de film dynamischer en minder saai zijn. Hierdoor waren het begin en het einde de beste delen van de film. Ze bevatten verhaal en lokten genoeg emotie uit om de film de moeite waard te noemen.
Conclusie:
Ondanks de middelmatige beoordelingen van critici vond ik deze film toch innemend. Het is geen film voor de boeken zoals Amélie Poulain, maar geeft je in deze sombere tijden toch een iets beter gevoel.
Ik raad deze film vooral Vlaamse jongeren aan, aangezien ik het gevoel heb dat deze leeftijdsgroep zich niet snel openstelt voor Franse films.
#LadiesAtTheMovies
— LM
Filmatre 