Verhaal
Goreng bevindt zich in een verticale gevangenis van honderden verdiepingen, waar elke dag een platform met eten van boven naar beneden gaat. De mensen bovenaan kunnen zichzelf dus rijkelijk voeden, de mensen onderaan niet zo zeer… Iedereen lijkt er vrede mee te nemen, behalve Goreng. Hij is vastberaden het systeem te veranderen.
Cast
Ivan Massagué als Goreng
Zorion Eguileor als Trimagasi
Alexandra Masangkay als Miharu
Emilio Buale als Baharat
Antonia San Juan als Imoguiri
We zien een keuken met sterrenchefs en vioolspelers. Ze maken een waar buffet klaar voor de gevangenen. De scène komt vrij snel tot een eind en we bevinden ons plots in de duistere sfeer van de gevangenis. Goreng wordt er voor het eerst wakker en leert zijn celgenoot kennen. ‘Verdieping 48’, zegt de oudere man genaamd Trimagasi. Goreng beseft dat hij zich in het hol bevindt en dat voor de komende zes maand niet anders zal zijn. De nummers van de verdiepingen lopen af van boven naar onder. De bovenste verdieping is dus level 1, wat wil zeggen dat je op verdieping 48 best wel nog wat eten hebt. The catch? Elke maand worden de gevangenen met een soort gas in een diepe slaap gebracht, waarna ze wakker worden op een nieuwe verdieping. Dat kan hoger zijn, maar jammer genoeg ook lager.
Wanneer Goreng voor het eerst het platform met eten te zien krijgt, walgt hij. ‘Dit eten is al eens gegeten’, stelt hij vast. Hij wil dus liever niets. Na wat aandringen van de oudere man, neemt hij een appel om later te verorberen. Maar het platform blijft maar 2 minuten staan en als je eten spaart, dan wordt het ofwel gloeiendheet in de cel ofwel vriest het er. Hij moet de appel dus terug naar beneden gooien. Snel wordt hem duidelijk dat de komende zes maanden een hel zullen worden.
Tijdens het verdere verloop van de film zien we heel wat mensen sterven, Goreng van verdieping veranderen en vreemd genoeg ook een vrouw die telkens op het platform gaat zitten om naar beneden te gaan. Ze zoekt haar kindje, zo blijkt. Kan dat echt? Zou er een minderjarige in deze hel zitten? Goreng vindt het walgelijk.
Uiteindelijk neemt hij samen met een celgenoot het heft in eigen handen. Ze zullen met het platform meegaan naar beneden en iedereen een kleine, maar eerlijke portie geven. Zo hoeft niemand uit te hongeren. Maar misschien zijn er wel meer verdiepingen dan hij denkt…
De film is zeker niet slecht, maar het lijkt me een film die je echt moet liggen. Ik kan me best inbeelden dat er mensen zijn die hem na 5 minuten afzetten. Persoonlijk vond ik het intrigerend en misschien ook wel een mooie vergelijking voor onze maatschappij. De meesten willen gewoon genoeg eten voor zichzelf, maar af en toe zit er toch een goede ziel tussen, die de oneerlijkheid van het systeem inziet.
Spannend is het wel. Je bent continu benieuwd naar wat er gaat gebeuren. Op welke verdieping komt hij straks terecht? Zal hij genoeg kunnen eten? Zal hij het systeem kunnen veranderen? Deze vragen doen je verder kijken. Het is dus zeker geen saaie film en het concept is goed uitgewerkt. Maar het einde? Dat is nogal teleurstellend. Plots weten we niet meer zo goed wat echt is. Het is niet duidelijk of we nu eigenlijk hallucinaties zien of toch wat echt gebeurt.
Je kijkt een uur en 30 minuten vol spanning naar de film, om dan toch wel wat teleurgesteld te worden. Je vraagt je af waarvoor je zojuist je tijd hebt verspild.
(Lees onder de foto verder voor het eindverdict.)
Maar, moet je hem zien? Dat is nu de vraag. Ik vind van wel. Al is het maar voor het prachtige Spaans dat de spanning meer opdrijft en de film een bepaalde charme geeft, die hij in het Engels niet zou hebben. Uiteindelijk is het een fijn tijdverdrijf, want tot vlak voor het einde verblijf je in de waan dat deze film van begin tot einde top is.
Filmatre 